قسمت پنجم؛ « خواب یکی از کفار و شکست قریشیان در جنگ بدر»
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا یُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِیَصُدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ فَسَیُنْفِقُونَهَا ثُمَّ تَکُونُ عَلَیْهِمْ حَسْرَهً ثُمَّ یُغْلَبُونَ وَالَّذِینَ کَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ یُحْشَرُونَ ﴿۳۶﴾ – سوره ۸: الأنفال
مفسران در مورد شأن نزول این آیه گفته اند بعد از شکست سنگینی که قریشیان در غزوه بدر متحمل شدند و سران مخالفان رسول اکرم که در ایام اقامت ایشان در مکه مورد آزار و اذیت و ستم قرار داده بودند و طرفداران ایشان را به قتل رسانده بودند و زیر شکنجه گرفته بودند و وادار به فرار از شهر و دیارشان کرده بودند و توطئه قتل پیامبر را کشیده بودند و در پی آن پیروان پیامبر یعنی مهاجرین به مدینه رفتند؛ اینها در ادامه توطئه های خودشان برنامه ریزی هایی کردند و در اولین مصاف که در ناحیه بدر صورت گرفته شکست خوردند غزوه بدر کاملا قابل احتراز بود ولی عده ای مورخین می گویند در غزوه بدر ، پیروان رسول اکرم بودند که آغازگر جنگ بودند در حالیکه اینطور نیست و آن مصاف و آن رویارویی کاملا قابل احتراز بود.
دلیلش هم این بود که کاروانی که مال التجاره ارزشمندی را از مکه به سوریه حمل می کرد و از مسیر مشخصی می رفت اما اطلاع رسیده بود به رسول اکرم که قصد اینها از انتقال این مال التجاره به سوریه تبدیل کردن آن به پول بسیار و خرید تجهیزات جنگی برای حمله به مدینه و قلع و قمع امت اسلام. پیامبر فرمودند این مال التجاره نباید از اینجا رد شود و دستور فرمودند در ناحیه بدر جلوی آن گرفته شود اما این طرح لو رفت و ابوسفیان از طریق جاسوسان متوجه شد که یک مصاف و رویایی در ناحیه بدر در انتظار است و این کاروان از بین می رود به همین دلیل مسیر کاروان را عوض کرد تا از مدینه رد نشود و بعد اعلام کرد به قریش که خطر رفع شده و کاروان هم از مسیر دیگر می رود و به مقصد می رسد. اما ابوجهل و نذربن حارسه و سایر معاندان رسول اکرم اینکه محمد رفته به مدینه و می خواهند عده ای را جمع کند و جلوی ما قرار دهد این درست نیست و ما باید برویم به آن ناحیه مصاف و آنها را شکست دهیم.
شب پیش از حرکت به سمت بدر یکی از سپاه کفار یک رویای دهشتناکی دید که یک نفر سوارکار می آید و یک شتری را همراه خودش می آورد و می رسد به خیمه و خرگاه قریشیان و یک زخمی به شترش می زند و شترش را رها می کند و این شتر می آید و تمام خیمه و خرگاه هایی که دشمنان رسول اکرم برپا کرده بودند نابود می کند و چون زخمی شده بود و خون از او می پاشید به تمام این خیمه ها و کفاری که به جنگ با پیامبر و یاران آمده بودند.