«درویش های تازه به دوران رسیده» چه کسانی هستند؟
حضرت علی علیه السلام دارای القاب متعددی هستند که ناظر بر وجوه متفاوت شخصیت خدانَمای ایشان است.
یکی از این القاب “مولای سلونی” است.
حضرت علی علیه السلام هر روز بر منبر خطابه می رفتند و به حضار می فرمودند:
«ای مردم، سئوالهای خود را با من در میان بگذارید!»
بعضی وقتها نیز می فرمودند:
« سَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی »
تا من میانتان هستم پرسش های خود را طرح کنید تا پاسخ دهم.
اکثریت قریب به اتفاق طرایق منتسب به درویشی به نحوی از انحاء خودشان را به حضرت علی علیه السلام منسوب میکنند و اساس و بُن مایه حقانیت و مشروعیت خود را از همین نسبت معنوی می گیرند.
طریقتی که خود را منتسب به درویشی کند، ولی بر خلاف “سنت مولا علی علیه السلام” اعضاء دسته و گروه و مرام خود را به پرهیز از سئوال و اجتناب از پرسش سوق دهد – چه بخواهد یا نخواهد – در مقوله «عرفانهای نوظهور» یا به بیان دیگر «درویشی مدرن» و «درویشی غیراصیل» قرار می گیرد.
حاصل آن که به نام “درویشی” نمی توان پرسندگان و سائلان را از طرح سئوال بازداشت و نمی توان سؤالهای پرسندگان را بی جواب گذاشت.
نمی توان به بهانه این که «در درویشی اصل بر اطاعت امر است، نه سئوال کردن» برای خود شأنی بالاتر از علی علیه السلام قائل شد.
از نظر سنّت درویشی هیچ فردی، درجه معنوی و اجتماعی و انسانی بالاتر از علی علیه السلام نداشته و سنّت ایشان تشویق مردم به طرح سئوال و شرکت در سؤال و جواب و گفتگو بوده است.
علی علیه السلام به هر سؤالی پاسخ میدادند حتی اگر سنگینی پاسخ سؤالی را فراتر از ظرفیت احساسی و عاطفی و ادراکی شنونده تشخیص می دادند.
اکنون مشاهده می شود که افرادی که ملقب به لقب “نماینده های محترم اربعه ” هستند توسط افکار عمومی در صندلی پاسخ به پرسشهای بسیار مهم درباره دوسال آخر حیات قطب جلیل القدر سلسله گنابادی حضرت آقای دکترنورعلی تابنده مجذوبعلیشاه قرار گرفته اند.
حتی در یکی از صفحات اینستاگرامی یکی دو مورد از این پرسشها به صورت فرموله با نهایت ادب و احترام به عرض نمایندگان اربعه محترم رسیده است.
آیا آقایان اربعه محترم شیوه علی علیه السلام را پشت گوش میندازند و به آن وقعی نمی نهند؟
آیا تعریف تازه ای از «درویشی» ارائه می دهند که کاملا ابداعی و نوظهور است و مصداق «درویشی مدرن» و تازه به دوران رسیده می باشد؟
ادامه بی جواب گذاشتن سؤال کنندگان، سیل سئوالات را متوقف نمی کند.
بر دامنه و شدّت آن به اضعاف مُضاعف میفزاید.
سجاد باقری