همسر بهنام محجوبی درویش گنابادی زندانی: «مسئولیت جان همسرم بر عهده جمهوری اسلامی است»

ششم شهریور ۱۳۹۹، «صالحه حسینی»، همسر «بهنام محجوبی»، درویش زندانی در بند هشت «اوین» با انتشار نامه‌ای سرگشاده، از وضعیت این زندانی ابراز نگرانی کرد.

«بهنام محجوبی» ۳۱ خرداد برای تحمل حبس در شرایطی به زندان اوین رفت که طبق نظر پزشک، او تحمل زندان را ندارد. طی این مدت، این زندانی دو بار اعتصاب غذا کرده است؛ یک بار برای دریافت داروهای اعصابش و بار دیگر در حمایت از «نسرین ستوده»، وکیل زندانی و هم‌چنین آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی.

در روزهای گذشته، وضعیت جسمانی بهنام محجوبی وخیم شد اما داروهای تخصصی را به او ندادند.
به گفته همسرش، پزشک بهداری روزانه ۱۴ قرص آرام‌بخش به این زندانی می‌دهد و او را تهدید کرده است که در صورت نپذیرفتن داروها، وی را به «تیمارستان امین‌آباد» منتقل خواهند کرد.
به بهنام محجوبی گفته‌اند که داروهایش را حتی از بیرون زندان هم نمی‌تواند تهیه کند. این در شرایطی است که در روزهای اخیر، دست‌ها و پاهای این زندانی به خاطر سابقه بیماری عصبی، بی‌حس شده‌اند.

متن نامه سرگشاده صالحه حسینی، همسر بهنام محجوبی، زندانی سیاسی و عقیدتی به این شرح است:

«من، صالحه حسینی، همسر بهنام محجوبی، طبق این نامه سرگشاده، نگرانی خود را از وضعیت همسرم ابراز می‌کنم. بهنام ۳۱ خرداد برای گذراندن محکومیت خود به زندان رفت؛ حکمی که ناعادلانه برای او تعیین کردند. او پس از واقعه گلستان هفتم، بارها بازداشت و مورد شکنجه قرار گرفته بود. این‌بار او را در شرایطی به زندان بردند که بنا به توصیه پزشک معالجش و به همراه داشتن شهادت‌نامه پزشک، شرایط تحمل حبس را ندارد. بهنام به بیماری عصبی دچار است و دست و پاهایش از حس می‌روند؛ مثل اتفاقی که در روزهای اخیر برای او رخ داده است. بهنام با وجود اعلام تمام این شرایط، به زندان رفت. در پی عدم تفکیک جرایم، او را به همراه یکی دیگر از زندانیان سیاسی و عقیدتی به بند جرایم مالی منتقل کردند. در آن جا از سوی زندانیان مالی مورد ضرب و شتم قرار گرفت و اعتصاب کرد. خواسته او، آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی بود که طبق همین قوانین ایران، بایستی آزادی مشروط شامل حال‌شان می‌شد. به این خواسته به حق بهنام بی‌توجهی کردند. او را با دست‌بند و پابند به بیمارستان منتقل کردند و علی‌رغم توصیه پزشک که باید سه روز در بیمارستان می‌ماند، باز به زندان برگرداندند. اگرچه بر اساس قوانین زندان، سازمان زندان‌ها موظف است که داروهای مورد نیاز بیماری‌های خاص را تهیه کند اما هر بار نسخه داروهای اعصاب او را به خارج از زندان فرستادند تا برایش تهیه کنیم. حالا هم تهدیدش کرده‌اند که داروهایش را تهیه نمی‌کنند و اجازه نمی‌دهند که از خارج از زندان هم برای او تهیه کنیم. وضعیت جسمانی بهنام خوب نیست. پزشک بهداری روزانه به او ۱۴ قرص آرام‌بخش قوی می‌دهد تا بخوابد؛ قرص‌هایی که در مشورت با پزشک معالجش در خارج از زندان، به ضرر بیماری او است و باعث می‌شود که شرایط جسمانی و بالتبع، وضعیت روحی او با خطر جدی مواجه شود. پزشک بهداری او را تهدید کرده است که اگر داروهای آرام‌بخش را مصرف نکند، بهنام را به امین‌آباد منتقل می‌کنند.

از طرفی، با توجه به این‌که محل سکونت ما کرمان است، امکان ملاقات با بهنام را هم نداریم. در شرایطی که ویروس کرونا شیوع پیدا کرده است و وضعیت مردمان ایران در خطر است، عزیزان ما را در حبس نگه داشته‌اند. چرا؟

اعتراض‌های بهنام در زندان بی‌نتیجه مانده‌اند و معلوم نیست چرا او را علاوه بر حبس، مجازات می‌کنند. آیا غیر از این است که زندان محرومیت از آزادی است؟ ما به این حکم ناعادلانه تن داده‌ایم. چرا همسر من را بیش از این آزار می‌دهید؟ چرا هیچ‌کس به فریاد او و دیگر زندانیان سیاسی و عقیدتی نمی‌رسد؟ این چه عدالتی است که از آن دم می‌زنید و زندانی بی‌گناه را همراه خانواده‌اش آزار می‌دهید و شکنجه می‌کنید؟ ما صدای‌مان را به که برسانیم تا فریادرس همسران و فرزندان‌مان باشد؟

من صالحه حسینی، همسر بهنام محجوبی از این همه بی‌عدالتی به صدا درآمده‌ام و از همه کسانی که صدای من را می‌شنوند، درخواست کمک دارم. جان عزیزان ما در خطر است و من نگرانم که بهنام را از دست بدهم. از همین‌جا اعلام می‌کنم که مسوولیت جان همسر من بر عهده جمهوری اسلامی است.»

منبع : ایران وایر