جوابیه شماره ۲ در مورد پیام تصویری ( لایو) جناب آقای حاج مسعود وحدت دامت برکاته
جناب آقای وحدت حضرتعالی پیامی را بصورت عمومی منتشر کردید و در آن پیام کلمه یا اشاره ای مبنی بر اینکه روی سخنتان با فقرای خرم آباد یا استان و شهرستان خاصی بوده شنیده و دریافت نگردید ، همچنین همانطور که حضرتعالی بعنوان یک سالک روشن دل و راه رفته و اهل معنا و سواد ظاهری واقفید ، فخر بشر و آنکه تاج کرمنا بنی آدم بر سر او بود حضرت محمد بن عبدالله ( ص) و نماینده بر حقش علی بن ابیطالب و پس از این بزرگواران اقطاب و اولیای الهی بعد از آنها تا زمان حضرت آقای مجذوبعلیشاه طاب ثراه پاسخگوی سائلین و گمراهان بودند و این شیوه و مسلک در عرفا ذاتا” وجود داشته و بر سینه ی هیچ گدا و سائل دست رد نمیزدند و شما هم داعیه پیروی از همین بزرگواران را داشته و دارید.
لذا در مقاله یا پرسشنامه اولی که خدمتتان تقدیم شد سوالاتی از حضرتعالی شد و در پایان هم درخواست شد که اجازه بفرمایید بنا به وعده الهی هرکس با سرور و رهبر و مرشد خویش در روز جزا حاضر شده و از اینکه شما با القاب و اشارات خاص درصد تقریبا زیادی از تجدید نکرده ها را خطاب کردید نیز داوری و قضاوتش با پیر و مرشد آن جمع یعنی حضرت آقای مجذوبعلیشاه خواهد بود، شما آنچه از تجدید نکرده ها در دل داشتید به زبان آوردید بدون توجه به اینکه در جمع تجدید نکرده ها ( بدون بی احترامی به تک تک آن عزیزان) انسانهای بسیار محترمی هم هستند که شخص شما روزی نه چندان دور به زیارتشان میرفتید و در خدمتشان دو زانو مینشستید و با توجه به اینکه چون حضرتعالی به پند صالح اشاره فرمودید یکی از دستورات مهم در پند صالح ” احترام محترمین” میباشد.
با این حساب لزومی ندارد یکی دیگر در جای شما پاسخگو باشد و تذکراتی را به سایرین بدهد، هرچند جای تعجب ندارد.
نگارنده ی جواب در مقاله ی اول مربوط به فرمایشات گهربار شما توصیه به آن کرده که حقیر و امثالهم چون در خرم آباد نیستیم جزو مخاطبین لایو شما نیستیم، شما چون بقول فرموده ی همین بزرگوارِ شیر دل که از معرفی خویش هم ترسی ندارد و مثل حقیر بزدل و ترسو نیست بفرمایید که دولت فقر و درویشی خرم آباد و کانادا و شرق و غرب و شمال و جنوب نمیشناسد، امر و اجازه مشخص و حیطه خدمت هم کاملا مورد آشنایی همگان میباشد.
سوال حقیر و امثالهم از شخص شما بزرگوار بود نه کس دیگری.
در خاتمه مجددا عرض میکنم که بنا به گفته ی جواب دهنده ی سوالهایی که ما از شما داشتیم ولی از شخص دیگری شنیده شد اگر حضرتعالی اجازه دارید و به شما امر شده است که برای تجدید بیعت و تشویق و ترغیب بقول بعضیها مرتدهایی مثل ما تبلیغ و روشنگری و هادی باشید و این اجازه ی بی نظیر و کم سابقه ی شما برای حیطه خرم آباد میباشد در اول فرمایشاتتان بفرمایید که روی سخنتان با کدام قوم و طایفه و قبیله است تا دلهای ( اگر شماها مردودشان کردی و فقیر نیستند) مخلوق خدا که هستند به درد نیامده و نسبت به ساحت مقدستان جسارتی نشود.
عرایضم را با فرمایشی از مولای مهربان و بزرگوار و آنکه مظهر تام عشق و رحمانیت بود به پایان میرسانم باشد که با اندیشیدن در کلام الملوک کمی به خود بیاییم و دست از سر دلهای مخلوقات خدا برداریم:
فرمودند؛ ما دستی را که بگیریم تا زمان مرگ آن شخص رها نخواهیم کرد.
در خانه اگر کس است
یک حرف بس است
علی نگهدار
نامه ای خطاب به آقای مسعود وحدت؛ «هیچ به آن روز فکر کرده اید؟»
نظرات طرح شده در این یادداشت الزاماً بازتاب دیدگاه اینفوصوفی نیست.