«ما درویشیم، درویش یعنی بیکاره نه»
دکترنورعلی تابنده قطب طریقت نعمت اللهی سلطانعلیشاهی گنابادی :
در دفاع سنگ خارائیم، در دوستی آب روان
«ما در دوستی مثل آب روانیم ولی در دشمنی سنگ خارا» این واکنشِ جناب آقای حاج دکتر نورعلی تابنده ملقب به مجذوبعلیشاه قطب طریقت نعمت اللهی سلطانعلیشاهی گنابادی ، به سرکوب تجمع مسالمت‌آمیز دراویش در برابر دادگستری است که به ضرب و شتم شدید دروایش و بازداشت جمعیِ آن‌ها در شهریور ۱۳۹۳ انجامید.
اگرچه همواره پیر طریقت گنابادی بر راهبرد کلان دراویش مبنی بر «مرام خشونت پرهیزی» تأکید ورزیده اند اما آنجایی که لازم است، با قاطعیت می گوید :
“… این قول این دفعه ان‌شاالله عملی بشود و فراموش نکنند این را عملی کنند و این را بدانند که ما درویشیم، درویش یعنی بیکاره نه، درویشی همانی است که من اول گفتم”، گفتم:
«ما در دوستی مثل آب روانیم ولی در دشمنی سنگ خارا»
با ما دشمنی نکنند، ما با هیچ‌کس دشمنی نداریم و امیدارم این دفعه این کار را بکنند. ما بازهم به این امید یک مهلتی برای خودمان قائل می‌شویم که بعداز این مدت فشار بیاوریم”. (٣۰/۰۶/۱٣۹٣)
اکنون اما چنین به نظر میرسد که به امید وعده ها ووعیدهایی که مقامات مسئول در عادی شدن شرایط و رفع حصر داده بودند، نمیتوان دل بست.
رخوت و سستی ، بی عملی و خمودگی ، انجماد و یأس جامعه فقر و درویشی را در برگرفته و راه را بر اعتراض دراویش -که مظهر اتحاد و همدلی بوده و هستند – بسته بود!
دکتر نورعلی تابنده در همان سخنرانی می فرمایند : (٣۰/۰۶/۱٣۹٣)
« ما هنوز هم که هنوز است با همه‌ی این دشمنی‌ها اعلام دشمنی نمی‌کنیم و نکردیم. برادرانیم ولی برادرانی که به ما حمله می‌کنند، ما هم شدیدتر حمله میکنیم، یعنی دفاع میکنیم. »
راهبرد “خشونت پرهیزی” و “مقاومت مدنی” دراویش
آب وقتی روان است که گرمای محبت بر فضا حاکم باشد. اما وقتی روابط به سردی می‌گراید و درجه حرارت به زیر صفر میرسد، همان آب روان یخ می‌زند و مانند صخره سنگی ایستا و پراستقامت و مقاوم میشود. دراویش دست به خشونت نمی‌زنند، اما اگر کسی در راه خشونت‌گستری برای امحای ارزش‌های متعالیِ مورد قبول آن‌ها پا در راه سرکوب دراویش بگذارد، دراویش محکم و استوار ایستادگی می‌کنند. یعنی از جان و مال و هستی خود می‌گذرند اما از یقین به صحت مکتب خود عدول نمی‌کنند.
اکنون با گذشت ۱۰۰ روز از سرکوب خونین دراویش مظلوم و بی دفاع که برای ممانعت از بازداشت دکترنورعلی تابنده در گلستان هفتم خیابان پاسداران و برای جلوگیری از تحرکات نیروهای لباس شخصی تحصن مسالمت آمیز برگزار کرده بودند؛ می گذرد.
در این مدت بسیاری از این دراویش به وحشی ترین شکل ممکن مورد ضرب و شتم و آزار جسمی و روحی قرار گرفته اند و اکنون در برابر احکام سنگین قضایی قرار دارند.
یکی از دراویش گنابادی بنام درویش شهید سردار جانباز محمد راجی در سیاهچالهای استالینیستی زیر سختترین شکنجه ها جان به جان آفرین تسلیم کرد و جسدش در نهایت مظلومیت در دل شب و در سکوت بخاک سپرده شد.
از جانب دیگر با کمال تاسف مشاهده میشود که هر صدایی که بر می خیزد تا فریادرس دراویش و خانواده های بازداشتی ها باشد، با انگ و ننگ محکوم و سانسور می شود.
در چنین شرایطی بازداشت غیرقانونی و ضدانسانی آقای دکترنورعلی تابنده و محکومیت سنگین دراویش دربند و اسیر ، حلقه محاصره بر دراویش را تنگ تر کرده است.
امروز با روشن تر شدن ابعاد دیگری از این توطئه از پیش طراحی شده، مشخص شده که تمامی وعده های رفع حصر سرابی بیش به شمار نمیرفته، و از ابتدا هدف شخص دکترنورعلی تابنده بوده است. اینجاست که باید گفت :«کاسه صبر فقرا لبریز شده است.»
با سپری شدن یکصد روز از این واقعه مولمه خطاب به عزیزان دربندمان و خانواده های مغموم این عزیزان گرفتار آمده می گوییم : «ما را در غم خود شریک بدانید.»
ما خواستار پایان بخشیدن به شناعت و سبعیت و بیرحمی حاکمیت علیه خواهران و برادران ایمانی خود بویژه پیر و مراد و مرشد خود دکترنورعلی تابنده (مجذوبعلیشاه) هستیم.
ما یک صدا اعلام میکنیم که دیگر از این انگها و برچسبها نمیترسیم و در بستر مبارزه خشونت پرهیز ، هرکدام از ما به هرنحوی که توانایی انجامش را داریم فریاد دادخواهی خودرا هرچه رساتر بالامیبریم، تا این بازداشت خانگی ناجوانمردانه بشکند و آقای دکتر نورعلی تابنده با بیانات روشن خود آرامش مجدد به دلهای ما بیاورند.
جمع کثیری از فقرای نعمت اللهی سلطانعلیشاهی گنابادی