بخشی از زندگی پربار و پرفراز مبارز نستوه ، جناب شیخ محمدعباس انصاری کشمیری
مقالات وارده – بخشی از زندگی پربار و پرفراز مبارز نستوه، جناب شیخ محمدعباس انصاری کشمیری از مأذونین مکرم سلسله نعمت اللهی سلطانعلیشاهی گنابادی
ایشان در کشمیر به «مولانا عباس» معروف است.در ۱۸اوت ۱۹۳۶ میلادی برابر با ۲۷ مرداد ۱۳۲۵ خورشیدی در شهر سریناگر هند در خانواده ی معروف و متنفذ انصاری چشم به جهان گشودند. تحصیلات ابتدایی را در مدرسه محلی سریناگر به اتمام رساندند.
تحصیلات دوره میانی را در کالج اورینتال سریناگر ادامه دادند.
در چهارده سالگی برای ادامه تحصیلات به مدرسه الهیات در «لکنهو» هندوستان رفت.
پس از چهار سال تحصیل در «سلطان المدرس» لکنهو، در هژده سالگی برای تحصیلات عالی به شهر نجف عراق رفتند و در آنجا در زمینه های ادبیات عرب، فلسفه، حدیث، تفسیر، فقه اسلامی و علوم_سیاسی تحصیل کردند و به درجه اجتهاد رسیدند.
پس از هشت سال مطالعه در عراق، در سال ۱۳۴۰ خورشیدی به کشمیر بازگشتند و آغاز به انجام تکالیف مذهبی سیاسی خویش نمودند و به فعال ترین عضو همه سازمان هایی که به این منظور تشکیل شده بود تبدیل شدند.
ایشان سپس به انتشار ماهنامه ای مذهبی سیاسی به نام «سفینه» اقدام کردند.
در فروردین ۱۳۴۱ خورشیدی حزب سیاسی «اتحاد مسلمین جامو و کشمیر» را با هدف متحد نگهداشتن فرق مختلف #مسلمانان تأسیس نمودند. در ابتدای سال ۱۳۴۳ خورشیدی به همراه برخی دیگر از چهره های سرشناس یک #حزب سیاسی به نام «کمیته اقدام خلق ها» را برای کسب حق خودمختاری مردم کشمیر پایه گذاشتند.
جناب انصاری در جریان جنگ سال ۱۳۴۴ خورشیدی هند و پاکستان بارها دستگیر شدند.
در فاصله سال های ۱۳۵۴ تا ۱۳۶۴ خورشیدی بطور مداوم در حال مبارزه با دولت مرکزی هندوستان و حکومت حاکم بر کشمیر بودند. در واقع ایشان نقش رهبر اپوزسیون را در دوران شیخ عبدالله (حکم کشمیر) ایفا می کردند و همواره بر حق خودمختاری کشمیر پای می فشردند و مبارزه بر ضدفروش مشروبات الکلی در کشمیر را راه انداختند.
جناب انصاری دوباره دستگیر شدند و به اتهام توطئه علیه دولت هند در پشت درهای بسته در زندان مرکزی سریناگر محاکمه شدند.
جناب انصاری در بهمن ماه سال ۱۳۶۲ خورشیدی در زمان “حضرت مولاناسلطانحسین_تابنده_
تقریبا مقارن با تشرف، نامه ای از طرف حضرت «رضاعلیشاه» طاب ثراه به تاریخ ۱۲ جمادی الاول ۱۴۰۴ قمری (برابر با ۲۴ بهمن ۱۳۶۲ خورشیدی) برای جناب ابوالحسن زاده رسید که حاوی اجازه اقامه ی نماز جماعت برای جناب انصاری بود.
در سال ۱۳۵۶ خورشیدی دانشگاهیان، سیاستمداران و احزاب همه ی فرق و دسته را تحت یک جبهه به نام «جبهه متحد مسلمانان» گرد آوردند. با گسترده تر و شدیدتر شدن فعالیت های سیاسی، ایشان در فروردین ۱۳۶۹ خورشیدی به بهانه «حفظ امنیت عمومی» بازداشت شد.
پس از یک ماه بازجویی ایشان به زندان مرکز جامو منتقل شدند.
از آنجا به شهر جادپور در هند غربی تبعید گردیدند و سپس به زندان تیهار در دهلی نو انتقال یافتند و سرانجام به اردوگاه حفاظت شده ی مهرولی در ۲۵ کیلومتری دهلی منتقل گردیدند.
یک سال پس از آنکه در سال ۱۳۷۱ خورشیدی از زندان آزاد شدند، با همکاران خویش اقدام به تأسیس «کنفرانس همه احزاب آزادیخواه» (کنفرانس حریت) کردند که سرانجام پس از شش سال فعالیت در شهریور ۱۳۷۸ خورشیدی به همراه همکارانشان به ۸ ماه زندان محکوم شدند.
پس از آزادی از زندان، ایشان به یک رشته فعالیت های بین المللی و دیپلماتیک برای جنبش آزادیخواهانه کشمیر دست زدند.
جناب انصاری در تیر ماه ۱۳۸۲ خورشیدی در نشست اعضای کمیته مرکزی «کنفرلنس حریت» به عنوان رئیس شعبه ریاست کنفرانس برگزیده شدند.
ایشان به محض قرار گرفتن در سمت ریاست کنفرانس، آتش بس فوری میان نیروهای امنیتی و نظامیان را اعلام کردند و گفت: مسأله کشمیر یک مسئله مرزی نیست بلکه مسئله ای انسان دوستانه است و آن را نه از طریق سلاح بلکه تنها از طریق مذاکره می توان حل کرد».
جناب انصاری در خرداد ماه ۱۳۸۳ خورشیدی برای اتحاد مجدد گروه های ائتلافی در کنفرانس حریت درخواست کناره گیری کردند و در مرداد ماه همان سال از ریاست آن کناره گرفتند.
جناب انصاری در دوران ریاست خود در کنفرانس گفتگوهای غیرمشروطی را منحصرا در خصوص مسئله کشمیر با دولت هندوستان آغاز کردند.
در دوران ریاست ایشان همچنین تلاش هایی برای جاده ی سریناگر – راولپندی صورت گرفت و مردم هر دو بخش کشمیر پس از سالها توانستند خانواده و بستگان خود را ملاقات کنند.