نامه جمعی از زندانیان زندان تهران بزرگ در اعتراض به وضعیت بد معیشتی در زندان
جمعی از زندانیان زندان تهران بزرگ طی نامه ای اعتراض خود را نسبت به وضعیت معیشتی و صنفی نامناسب این زندان اعلام کرده اند.
در بخشی از نامه زندانیان با اشاره به آمار زندانیان محبوس در زندان آمده است «بیش از ۱۸ملیون پرونده قضایی، ۷۰۰هزار زندانی، صد‌ها زندانی عقیدتی که تنها به جرم اندیشیدن و سر خم نکردن در برابر ظلم و بیدادگران محکوم به تحمل حبس شده‌اند و حتی از حقوق بدیهی خود در شکنجه‌گاه‌های خامنه‌ای محروم هستند، ظلم به کارگران، معلمان، بازنشستگان و جوانان و غیره؛ این بود آرمان‌های امام راحل؟! زندان‌ها در حال انفجار از جمعیت است.»
در بخش دیگری از نامه با اشاره به بیکاری و وضعیت اقتصادی و گرانی در ایران آمده است «هزاران جوان که به لطف اقتصاد مقاومتی محروم از داشتن شغل بوده‌اند و سرقت را برای امرار معاش انتخاب کرده‌اند، تدبیری که گمان می‌کند تحریم‌ها را دور زده اما در واقع امید جوان‌های این سرزمین را دور زده است، و افسردگی و اعتیاد به مواد مخدر در بین اکثر جوان‌ها؛ این بود وعده‌های آقای دکتر؟»
در قسمت دیگری از نامه به وضعیت نقض حقوق زندانیان در بند ۹ تیپ ۱ زندان تهران بزرگ اشاره شده است «اینجا بند ۹ تیپ ۱ زندان تهران بزرگ، بیش از ۴۰۰ زندانی در سالنی که ظرفیت نگهداری آن تنها ۲۰۰ نفر می‌باشد یعنی دست‌کم ۲۰۰ انسان را از جمله دو درویش که برای گرفتن حقوق بدیهی خود مجبور به اعتصاب غذا شده‌اند را محروم از تخت کرده که از حقوق بدیهی یک زندانی است محروم کردند. کف‌خوابی، کریدورخوابی و زجرآور‌تر از همه دوترک‌خوابی، آسیب‌های شدید به روح انسان‌هایی می‌زند که اکثر آنها به واقع مجرم نیستند.»
در نامه زندانیان زندان تهران بزرگ از این زندان به عنوان یک شکنجه‌گاه و یا تخریب‌گاه نام برده شده است.
زندانیان در نامه خود به سرکوب آزادی بیان و بازداشت منتقدان و روزنامه‌نگاران ایران اشاره کرده اند.
در ادامه زندانیان با اشاره به تحریم ها و مشکلات مردم به عملکرد رژیم ایران در دور زدن تحریم‌ها اشاره کرده اند و نوشته اند «حاکمان کشور به جای حل مشکلات مردم عزمشان را برای سرکوب انعکاس‌دهنده‌ی درد‌ها و مشکلات مردم جزم کرده‌اند. دور زدن تحریم‌ها، دور زدن مردم با گزینه‌های بد و بدتر‌ی که به واقع هر فرد و گزینه بد‌ترین‌ها بوده‌اند دشوار در عصر ارتباطات، دشوار‌تر از پیش شده است. پس این بار ما شما را برای همیشه دور می‌زنیم تا دیگر دور زده نشویم. تمام آنان که در دستگیری، حبس و شکنجه و محبوس کردن دگراندیشان دست داشتند به‌زودی در دادگاه‌های ما محاکمه خواهند شد و این آخرین فرصت است برای آنان که تاکنون مزدور آنها و بر مردم بوده‌اند. بترسید از روز محاکمه که مجازات سختی در انتظار شماست.»
لازم به ذکر است گزارشات متعددی از وضعیت اسفناک و نامناسب زندان تهران بزرگ رسیده است :
در آخرین گزارش که دو تن از دراویش زندانی در این زندان آمده بود «زندان تهران بزرگ جمعاً چهار تیپ دارد و هر تیپ دارای ۱۰ سالن کاملاً مجزا از هم می‌باشد. هر سالن یک حیاط برای هواخوری و ۱۶ اتاق دارد و هر اتاق نیز ۱۵ عدد تخت. قانوناً آمار افراد زندانی در هر سالن باید مطابق با تعداد تخت‌ها باشد یعنی هر سالن ۲۴۰ نفر. در صورتی که متأسفانه تعداد نفرات بین ۴۳۰ تا ۴۷۰ نفر متغیر است. هر روزه چیزی بالغ بر ۲۰۰ نفر آمار اضافه. هنگام خاموشی، این افراد اضافه در کف اتاق و راهروی سالن روی زمین می‌خوابند.»
در گزارش این دراویش در رابطه با وضعیت سرویس‌های بهداشتی آمده بود«هر سالن حدود ۶ عدد سینک ظرفشویی دارد که هم برای شستشوی ظرف و هم برای رخت و لباس از آن استفاده می‌شود. هر سالن جمعاً حدود ۱۵ عدد دوش حمام دارد که معمولاً سه یا چهار تا از آنها معیوب بوده. چیزی حدود یازده دوازده عدد دوش برای ۵۰۰ نفر می‌ماند. مدت‌زمان استفاده از دوش برای هر نفر ۵ دقیقه می‌باشد.»در بخش دیگری از گزارش این دراویش آمده بود «سالن، هشت تلفن دارد که سه عدد معیوب بوده و دو عدد در اختیار وکیل بند و انتظامات می‌باشد. سه تلفن باقیمانده برای حدود ۴۰۰ نفر است که تقریباً هر نفر حدود پنج دقیقه در روز می‌تواند تماس بگیرد، اما به دلیل خرید و فروش زمانِ تلفن، روزی ۲۰۰ نفر می‌توانند ۵ دقیقه تماس بگیرند. پول رایج زندان سیگار می‌باشد و ۵ دقیقه معادل یک پاکت سیگار است و زندانیانی که قادر به خرید سیگار نیستند از این فرصت استفاده کرده و سیگار خود را تأمین می‌کنند.»
زندان تهران بزرگ، زندانی در ۳۰ کیلومتری جنوب تهران که نامش زیاد مطرح می‌شود گرچه بیشتر آن را به نام زندان فَشافویه میشناسند. این زندان عمدتا جای مجرمان عادی و غیرسیاسی است اما از معلمان تا دروایش در آنجا محبوس هستند.