سه دیدگاه در مورد «بهتان و افترا»

۱,۳۸۶

نظر قرآن در مورد تهمت و افترا و بهتان چیست ؟

در مورد بهتان در قرآن کریم می خوانیم :

وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِینًا

سوره احزاب آیه ۵۸

 

لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنفُسِهِمْ خَیْرًا وَقَالُوا هَذَا إِفْکٌ مُّبِینٌ

سوره نور آیه ۱۲

 

وَمَن یَکْسِبْ خَطِیئَهً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ یَرْمِ بِهِ بَرِیئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِینًا

سوره نساء آیه ۱۱۲

در رسالۀ شریفۀ “پند صالح” اثر خامۀ حضرت حاج شیخ محمدحسن صالحعلیشاه گنابادی : 

“تهمت زدن از غیبت بدترست و گمان بد داشتن و نسبت بدی دادن و تجسّس در کار مؤمن نمودن و تفتین و افساد بین مؤمنین و نام بد گذاشتن موجب غضب خدا و سلب نعمت‌هاست “

مطابق ماده ۶۹۷ از کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی : 

می توان مفتری را تحت تعقیب قضایی قرار داد که حداقل مجازات آن ۷۴ ضربه شلاق و یکسال زندان است.

اگر امری تهمت نباشد و حقیقتاً “فعلی” بوقوع پیوسته باشد، رابطه کسی که آن افشا می سازد با “فعلی” که بوقوع پیوسته چیست ؟

این امر از چهار حالت خارج نیست :

۱ – یا خودش “فاعل” بوده

۲ – یا “مفعول ” بوده

٣ – یا ناظر “فعل” بوده

۴ – و یا ترتیب دهندۀ وقوع “فعل” بوده

هر یک از این حالات البته عواقب قانونی و حقوقی خودش را دارد.

در این حالت فرد افشاکننده بغیر از مجازات مشارکت در “فعل” بنحوی که بیان شد ، مجازات “اشاعۀ فحشاء” را هم در پیش روی دارد.

چنانکه قرآن کریم می فرماید:

“ان الذین یحبون ان تشیع الفـحشه فی الذین ءامنوا لهم عذاب الیم فی الدنیا والاخره”

سوره نور آیه ۱۹