۶ دی ١٣٩٧ ؛ فرمایشات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوبعلیشاه در جمع عدهای از اخوان شرفیاب در دولتسرای ایشان
فرمایشات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوبعلیشاه سلّمهالله در جمع عدهای از اخوان شرفیاب در دولتسرای ایشان؛ صبح پنجشنبه، ١٩ ربیعالثانی ١۴۴٠ قمری مطابق با ۶ دی ١٣٩٧ شمسی
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
برادران عزیز، رفقای دوست! دوستانی که انشاءالله همه همدیگر را در راه بهشت به قولی همکاری میکنند، میگویند: «گر خانه محقر است و تاریک – در دیده روشنت نشانم»
شما همهتان، جایتان، روشنی چشم من است. از همهی شماها التماس دعا دارم. هم خودتان را در تمام مدت زندگی، پاک، سالم و خداشناس نگهدارید. تا همهی دوستان شما، همهی فرزندان شما همانطور باشند.
اینجا الان ظاهراً من مثلاً با آن کسی که آن ته نشسته از همدیگر دوریم، ولی در معنا یکی هستیم. برای اینکه اساس حیات و زندگی ما انسانها و بخصوص ما فقرا که به یک دستگاهها و بزرگانی از قدیم در ارتباط بودیم و هستیم و انشاءالله خواهیم بود. ما همه، امیدوارم که در بین ماها چه در ری چه در روم چه در جای دیگه، جز دوستی نباشد هیچگونه نگرانی. همه به هم سلام کنیم و همه منتظر جواب سلام از ناحیه خداوند باشیم. شاعری، مرحوم آقای دکتر نعمتالله تابنده، گفته است این شعر را، در وصف کی یادم نیست، گفتند: «ربنا گویند و»، ربنا یعنی خدایا، «ربنا گویند و ز او لبیک عبدی بشنوند». برای اینکه ما که صدا میزنیم خدا را میگوییم: ربنا، خدایا چنین کن. از خدا جوابی خواستیم و سلامی هم به خدا فرستادیم. سلام را چون جوابش واجب است خداوند حتماً جواب میدهد، گوش ما باید شنوا باشد، بنابراین دو برادری که با هم مصافحه میکنند، به یکدیگر سلام میکنند، فقط نه به خاطر سلام، از بزرگی. همهی اینها را خدا جواب میدهد. ولی خوش باشید که خداوند نگرانیهای ما را جواب نمیدهد ما امیدواریم برای اینکه خداوند آن نگرانیهای ما را که مورد علاقه او نیست آنها را حذف میکند.
تا شما باز از یکی از فقرا دوستی داشتید خداوند به ازای هر سلامی تا ده برابر پاداش سلام میدهد، چه با حرف، اگر گوشمان شنوا باشد، در و دیوار به ما جواب میدهند.
امیدوارم که هم زندگی عادی همهمان خوب و خوش باشد و در هر حال به یاد خدا باشیم. اگر از زندگیمان راضی باشیم و به درگاه خداوند شکر کنیم، خداوند آن زندگی ما را عبادت میداند که یکی از واجبات، سلامتی و سلام به برادران دیگر است انشاءالله هیچکدامتان کدورت با هیچکدام از فقرا نداشته باشید و بخصوص خانواده خود را خیلی مهربان باشید و به همه دلبستگی داشته باشید خداوند که ما را متفرق و فرد فرد آفرید… دو فردی که دو وجودند ما این دوتا وجود را اینقدر به هم نزدیک کنیم که یک وجود حساب بشوند. آن شعر میگوید:
«چنان بسته است جان تو به جانم – که هر چیزی که اندیشی بدانم»
ما یک وجودیم منتها در قالبهای مختلف انشاءالله همه با هم خوب و مهربان باشید باشیم و خداوند ارزش این محبتی را که شما کردید و ما را در عالم فقر قرار داده ارزش این را بدانیم و از خدا شکر بکنید. البته الان در حالی که دلتان بار دیگر به یاد خداوند شکر میکنید دیگر مرخص بشوید که از کارهاتان هم باز نمانید. خداحافظ شما.