درقسمت اول، مقوله های”ربوبیت” و “تربیت” ـ که بلحاظ لغوی از دو ریشه کاملا متفاوت انشقاق یافته اند ـ مورد اشاره قرارگرفتند.
در ادامه به محتوا و ماهیت تربیت میپردازیم و با استفاده از آیات متعدده قرآن مجید توضیح میدهیم که تربیت توحیدی در جهت بیدار کردن فطرت است و به اعتبار ماهیت خاصی که مرتبط با بیداری فطری است متمایز از سایر رشته های تعلیم و تربیت شمرده میشود.
اگرچه در هررشته و زمینه ای مربی و معلم برای تدریس و آموزگاری به وفور وجوددارد، اما در تربیت فطری مربی و آموزگار باید دارای اذن و اجازه خاص باشد.
