فرمایشات آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه؛ شنبه صبح ٣ فروردین ١٣٩٨
فرمایشات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوب‌علیشاه سلمه‌الله
شنبه صبح ٣ فروردین ١٣٩٨
بسم‌الله الرحمن الرحیم
خدایا گر بر کنم دل از تو و بردارم از تو مهر
این مهر بر که افکنم؟ این دل کجا برم؟
ما همه از یک خمیره آفریده شده‌ایم. همه ما را خداوند یکنواخت آفریده. بعد هم وادار به سلوک کرده و اگر کسی این سلوک را دقیقاً انجام داده، راهی به سوی خدا پیدا می‌کند. یعنی راهی که به سوی خدا هست پیدا می‌کند. به سوی خدا راه همیشه هست. وقتی ما می‌گوییم خدایا ما را آفریدی و بنده‌ات را رها کردی. خیال می‌کنیم که خداوند ما را آفرید و بعد هم میان جمعیت همجنس‌های خودمان رها کرده است. هیچکس را خدا رها نمی‌کند. دستی را که گرفت، خداوند رها نمی‌کند.
انشاءالله خداوند دست ما را هم رها نکرده و برای ما بزرگی و عزت و شرف می‌خواهد. منتها ما نمی‌فهمیم خودمان فهمش را نمی رسیم. آنچه برای ما می‌رسد، اگر با حالت خضوع و خشوع خداوند برخورد کنیم همان عزت و شرافت است.
از حضرات ائمّه منقول است، البته ائمّه شهید، که در مجلس یزید و بعد از آن که مصاحبه‌های حضرت… به خیال خودش خواست یعنی گفت که: شکر خدا را که شما را ذلت داده و من و ما را … داد. بعد حضرت که فهمیدند، گفتند که الحمدلله الذی آن خدای که به ما عزت داد و شماها را به ذلت انداخت، خطاب به چیز. عزت و ذلت نزد خداوند بستگی به اطاعت امر او دارد و الحمدلله ائمّه بزرگان ما همیشه در حالت عزت و بزرگی بودند.
و آنها هم مثل یزید و اینها شنیده بودند که عزت نزد ائمه است. در واقع او عکس‌العمل فرمایشات بعدی حضرت را ادا کرد یعنی آنچه خداوند به ما بدهد عزت است و آنچه به شما بدهد ذلت است. در درگاه خالق، خداوند که ما را خلق کرده، عزت داده، برای اینکه ما را به نزد خودش جای داده. همین طریق در مسیر بعدی هم هست که آنچه را خداوند خلق کرد برای عزت و حرمت بود متعلق به ائمّه است. و ائمّه است که حبس و زندان را کشیدند و سر به آستان یزید و معاویه نگذاشتند. نه معاویه و امثال او که ماندند و می‌خواستند وادار کنند طرف را که به پای آنها بیفتند و ببوسند که آنها هم نکردند. یک مدت کوتاهی ممکن است اشتباه شده باشد ولی الان که مقایسه می‌کنند آیا عزت و قدرت علی(ع) بیشتر است یا معاویه؟ همیشه عزت و قدرت را خداوند به بندگان خاص خودش می‌بخشد؛ در آن لحظات مناجات حضرت را که مقامی برای اوست به خود آن می‌ماند. بنابراین ما سعی می‌کنیم ظاهر ما همینطور باشد که آن عزت را که خداوند داده بعد از آن بزرگان ائمّه به ما تعلق دارد و ما هم عظمت خداوند را احساس می‌کنیم. انشاءالله همیشه موفق و…
ما زنده به آنیم که آرام نداریم
موجیم که آسودگی ما عمل ماست
یعنی اگر بزرگان ما که آسودگی ظاهری داشتند، این عمل است؟ این عمل خاص آنهاست؟ نه! موجیم که آسودگی ما عمل ماست. عمل ما به منزله‌ی موجی است که این موج‌سواران بر آن سوار می‌شوند و چند روزی در دنیا می‌گردند ولی عاقبتِ آنها پستی است و کوچکی است. انشاءالله ما خداوند از نفیر زمزمه‌ی آن …ائمه به ما هم یک نفس بدهد و به ما هم علامت بدهد که دل‌مان را آرام کند. آرام کند و … از خداوند انشاءالله.