تفکیک و تمییز میان دو واژه از واژگان قرآنی که غالبا بایکدیگر به صورت آمیخته در نظر آمده اند.
واژه ربّ یک واژه کهن از ریشه زبان های آرامی ـ سریانی است که توسط سالکان گنوستیک پیش از ظهور اسلام مکررا به کار میرفته و سپس دخیل در واژگان قرآنی شده و به سبب قرآن، دخیل درزبان عربی گشته است.
واژه دیگر تربیت از ریشه ثلاثی مجرد “رَبَوَ” و “رَبَبَ” به معنی رشد و فزونی یافتن است که مصدر ثلاثی مزید تربیت از آن انشقاق یافته است.
به این ترتیب دو مقوله “ربوبیت” و “تربیت” از زمره واژگان قرآنی از یکدیگر باید تمایز داده شوند.
در قرآن مبحث تربیت مورد بحث قرارگرفته و سلول خانواده به عنوان نخستین کانون تربیتی معرفی میشود. تربیتی که میتواند توحیدی یا برعکس مبتنی بر باورهای متنوع دیگر باشد.
