تحمل و مُدارا!

پیرو یادداشت قبلی‌ام ، دوستی در اینستاگرام پرسیده‌اند:

″درباره‌ی دراویش سئوال زیاد در ذهنم هست. آیا این مقدس‌انگاری قطبشون کار درستیه؟ اینکه جلوش زانو می‌زنند و دستش رو می‌بوسند و غیره؟ خوب اون هم یه انسانه. چرا باید چنین کنند؟ حالا در سلوک و عرفان بیشتر بداند، چرا باید این مقدس سازی‌ها همیشه باشه؟″

پاسخ داده‌ام:
می‌توانیم عقیده‌ای را قبول نداشته باشیم، اما به آن بی‌حرمتی هم نکنیم. لازم است در جهان متکثر و چندصدایی امروز، آنقدر مدارا و تحمل داشته باشیم که بپذیریم پیروان عقاید مختلف، مادامی که مزاحمتی برای آزادی و عقاید سایر مردم ایجاد نکنند، حق دارند بر اساس باورهای خود زندگی کنند.

ممکن است از بیرون، پرسش‌هایی در خصوص برخی مناسک و رسوم مسلمانان یا مسیحیان برایمان پیش بیاید. برای گرفتن پاسخ، لازم است از نزدیکتر پژوهش و تحقیق کنیم. وگرنه انتقاد صرف به یک رسم مسیحیان یا مسلمانان، وقتی علت‌ها و فلسفه‌های آن را نمی‌دانیم، انتقاد مؤثر و سازنده‌ای نخواهد بود.

در مورد پرسشی که از آداب دراویش دارید، شخصاً اطلاعی ندارم. امیدوارم در پناه حق باشید بزرگوار.

بابک‌داد ۹۸/۱۰/۶

نظرات طرح شده در این یادداشت الزاماً بازتاب دیدگاه اینفوصوفی نیست.