مقالات وارده؛ «شیشه نزدیکتر از سنگ ندارد خویشی»

سخنی چند با سرسپردگان و ارادتمندان و دوستان و داغداران و دادخواهانِ مولاناالمعظم حضرت آقای دکتر نورعلی تابنده گنابادی مجذوبعلیشاه ( ارواحنا له الفداه )

تاریخ را که میخوانیم و به وقایع تاریخی می اندیشیم، می بینیم که همه ی انسانهای برجسته و بزرگ و آنها که وجود پر خیر و برکتشان باعث رحمت خداوند هستی بوده و ناجیِ بشریت و هادی گمراهان بودند همیشه توسط نزدیکان و اقوام مورد آزار و اذیت قرار گرفته و یا توسط همان افراد ازین دنیای وانفسا رخت بربسته اند.

درویشان و فقرای نعمت اللهی گنابادی که افتخار پیروی از حضرت الهادی الی الشریعه و الطریقه المنتهی فی الفقر و الفنا مرضی اولیاء الله مولانا المعظم حضرت آقای دکتر نورعلی تابنده مجذوبعلیشاه( ارواحنا له فداه) را داشته و دارند همگی شیعه اثنی عشری و منتظر ظهورِ ناجیِ در غیبت رفته شان هستند و انشاء الله مجدداً حضرتشان تشریف آورده و بر اریکه و سلطنت فقر جلوس فرموده و همگان از زیارتشان مستفیض خواهند شد چون وعده ی خداوند دروغ نیست و حضرتشان همانطور که چندبار در دولتسرا فرمودند که من بلندگوی خدا هستم و هرچه خداوند بفرمایند را به همه میگویم، و نظر به اینکه چندین بار معظم له اشاره به عمر طولانی و ۱۲۱ سال سن مبارکشان فرمودند و با توجه به اینکه هیچکس حتی تصویری از پیکر مطهر و مبارک ایشان ندیده ( صد البته بعید نیست که آقایان نمایندگانِ بی پاسخ برای عوام فریبی و ساختن یک سناریوی فریب دهنده ی دیگر عکس یا فیلمی بوسیله ی تجهیزات فنی و فتوشاپ به جامعه فقری ارائه دهند) به انتظار تشریف فرمایی شان مینشینیم و با صلابت و استوار و به مصداقِ دعایی که همیشه حضرتشان برای همه میفرمودند که: ان شاء الله ثبات قدم داشته باشید، قدمهایمان در دادخواهی برای ایشان ثابت و پابرجا باشد و تا رسیدن به هدف و دریافتِ جواب لحظه ای کوتاهی ننماییم.

درآغاز این مقال از تکرار تاریخ شرحی کوتاه آورده شد و همانطور هم که بسیاری از عزیزانِ دادخواه در پیامهای ارسالی شان متذکر این قضیه میشوند باید اذعان کنیم که حقیقتی است غیر قابل انکار که همیشه بوده و هست، بعنوان مثال یکی از عزیزان بزرگوارِ دادخواه بنام سرکار خانم رحیمیان پیامی صوتی در همین مورد ارسال فرموده بودند و در مثالی که آورده اند اشاره به قضیه کربلا و شهادت حضرت امام حسین نمودند، حقیر هم با ذکر مثالی مستند که اشاره به شباهت و نزدیکی احوالات یکی از اقطاب بزرگوار سلسله با آنچه در مدت دو سال حصر و حبس و هتک حرمت و بی ادبی به ساحت مقدس حضرت آقای دکتر نورعلی تابنده دارد، این مقال را به پایان میبرم.

فرازی از زندگینامه گُهربار قطب بیست و هشتم سلسله نعمت اللهی حضرت آقای رضا علیشاه دکنی ( طاب ثراه )

مروج الشریعه و محیی الطریقه ، العارف الولی و السلطان السنی، رضا علیشاه دکنی.
نام شریفش سید علیرضا و لقب طریقتی وی رضا علی شاه است.
وی فرزند و جانشین شیخ شمس الدین است. مولد و موطنش حیدرآباد دکن بوده و پس از رحلت جناب شیخ شمس الدین پدر بزرگوارش ، ارشاد و هدایت خلق را عهده دار و بر دست مبارک وی جمع کثیری وارد طریقت نعمت اللهی گردیدند.
طبق آنچه از ترجمه کتاب محبوب ذوالمنن، تذکره ی اولیای دکن تالیف محمد عبدالجبار فاضل هندی که به زبان اُردو تدوین شده و به نقل از کتاب مشکوه النبوه مستفاد میشود، جناب رضا علیشاه پس از پدر بزرگوار تا مدت یکسال در کمال آسایش و راحت و آرامش به هدایت عباد اشتغال داشت، آنگاه جذبه من جذبات الرحمن وی را در ربوده چنان از خود بی خود نمود که چندی از دنیا و مافیها خبر نداشت.
در این هنگام میر علی برادر آن جناب که مضمون بعض الارقاب کالعقارب را مصداق و در چنگال هوای نفس خود و حسد و خود خواهی اسیر و منقاد بود، موقع را مغتنم دانسته به کمک و همدستی والده ی آن جناب طوماری تهیه و در آن نسبت جنون به حضرت رضاعلیشاه داده و جذبه ی الهی وارد بر آن جناب را اثر دیوانگی و زوال عقل خوانده و به فقرا و احباء پیشنهاد کرد که جناب ایشان تا عود سلامت ، ممنوع الخروج از خانقاه باشند و میر علی به جای آن جناب ، پیشوا و رهبر فقرا باشد و به عنوان نیابت بر مسند ارشاد تکیه زند.
و این طومار را مزورانه به امضاء عده ای از معاریف و مشایخ رسانده و به استناد آن، حضرت رضا علیشاه را ” محبوس” نمود و خود همت بر انحراف فقرا از آن جناب و متوجه ساختن آنها به خود گماشت،تا اینکه فرزند آن جناب میرسید احمد، نامه ی شکواییه ای به پادشاه وقت نظام علیخان نوشته، درخواست رهاییِ پدر بزرگوار از محبسِ عمِّ بدکردار کرد.

و به حکم پادشاه حضرت رضاعلیشاه از حبس نجات یافته و مجددا” زینت افزای محفل فقری و جمع فقرا گردید و مدتها به ارشاد خلق مشغول بود…

برگرفته از کتاب رهبران طریقت و عرفان تالیف مرحوم حاج میرزا محمدباقر سلطانی رحمت الله علیه.

  شیشه نزدیکتر از سنگ ندارد خویشی…

ارادتمندتان

دریوزه

اینفوصوفی افتخار آن را دارد تا با هماهنگی و بنا به درخواست و با موافقت نگارنده ، مطالب، اسناد، شواهد و مقالاتی که برای ما ارسال می شود را منتشر نماید.

منتظر نظرات، پیشنهادات و انتقادات همراهان و یاران گرامی هستیم.

مقاله ای که از نظر گذشت یکی از مقالات دریافت شده از مخاطبان محترم اینفوصوفی است که برای بخش تماس با ما ارسال شده است.