دشنامگویی و دشمن انگاری دو ابزار حاکمیت برای اضمحلال درویشی
یگانه اسوه عرفان و تصوف ایران جناب آقای دکتر نورعلی تابنده مجذوبعلیشاه در طی یک سخنرانی که به همین نوشتار پیوست شده است تصریح می فرمایند که :
کارگزاران حکومتی بنای آن را دارند که با ترویج فرهنگ فحاشی در میان فقرای سلسله نعمت اللهی گنابادی درویشی را به اضمحلال بکشانند.
این فرمایش بزرگ زمان به مصداق کلام الملوک ملوک الکلام در تطابق تام با آیه ۱۰۸ سوره انعام است که می فرماید :
” وَلَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّهٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ”
ترجمه :
” آنهایى را که به غیر خدا دعوت می کنند دشنام مدهید چراکه آنها نیز از روى دشمنى به نادانى خدا را دشنام خواهند داد این گونه براى هر امتى کردارشان را آراستیم آنگاه بازگشت آنان به سوى پروردگارشان خواهد بود و ایشان را از آنچه انجام مى دادند آگاه خواهد ساخت”
در این آیه شریفه به روشنی دشنام دادن به بهانه دفاع از دین و درویشی منع شده است و آشکار است که پیروان حقیقی دین الهی هرگز کلام به دشنام آلوده نخواهند کرد.
بر این اساس می توان به راحتی ادعا کرد که اصولا فحاشی در دین اسلام و در مکتب تشیع واقعی که همان تصوف است هرگز جایگاهی نداشته است و دشنام گویان همواره دشمنانی خارج از مکتب دین و درویشی بوده اند که بنا بر فرمایش بزرگ زمان جناب آقای دکتر نورعلی تابنده مجذوبعلیشاه برای اضمحلال کشاندن درویشی که همان تصوف است همواره در تلاش بوده اند تا ضدفرهنگ فحاشی را در دین رواج دهند.
اصولا فحاشی بشکل امروز آن شیوه ای کاملا استالینیستی است که برای نخستین بار توسط دستگاه پروپاگاندای شوروی که اختیار رسانه های جمعی را بطور انحصاری در دست داشتند، بر علیه مخالفان به کار گرفتند.
با توجه به اینکه مخالفان هیچگونه دسترسی به رسانه های جمعی برای پاسخگویی نداشتند لذا نمی توانستند پاسخهای لازمه را به فحاشی ها واتهام زنی های کارگزاران دستگاه حاکمه منتشر کنند و در نتیجه افکار عمومی بشدت و مطابق میل دستگاه هیات حاکمه علیه آنها بسیج می شد.
اینگونه مخالفان فکری حکومت براحتی قلع قمع می شدند و در بسیاری از موارد خودشان خودشان را سانسور می کردند و در مواردی نیز در سایه فضای سنگین ایجاد شده از سوی رسانه های حکومتی محاکمه و اعدام می شدند بدون اینکه حق دفاع عادلانه از خود را داشته باشند.
این شیوه کاملا استالینیتسی یعنی ارعاب از طریق فحاشی برای نخستین بار در ایران توسط شخصی موسوم به مجتبی میرلوحی با نام مستعار نواب صفوی علیه مرجع تقلید شیعیان آن زمان یعنی ایه الله بروجردی بکار گرفته شد.
وی درسال ۱۳۲۷ شمسی طی نامه ای به آیه الله بروجردی که خودش نیز آن را علنا نیز منتشر کرد مرجع تقلید شیعیان جهان را سگ و بدتر از سگ نامید و او را به خیانت به اسلام و مسلمانان متهم کرد چرا که آیه الله بروجردی معتقد به جدایی کامل دین از سیاست بوده و حاضر نشده بود برای دستگاه ترور و آدمکشی مجتبی میرلوحی با نام مستعار نواب صفوی از محل وجوهات شرعیه ریالی را اختصاص دهد.
فحاشی های مکرر نواب صفوی به آیه الله بروجردی موجب خشم شدید شیعیان شده و به ضرب و شتم او توسط مقلدان آیه الله بروجردی منجر گردید.
هنگامی که سرانجام در سال ۱۳۳۳ به جرم قتل عمد از پیش برنامه ریزی شده به اعدام محکوم شد هیچ یک از علما و مراجع آن زمان برای نجاتش اقدامی نکردند و این نشان دهنده عمق ناخشنودی و ناراحتی ای بود که فحاشی های او در محافل مذهبی ایجاد کرده بود اگرچه خودش سعی کرد با نگاشتن نامه ای به پادشاه وقت جان خود را نجات دهد که آنهم نتیجه ای نداد.
پس از مرگ نواب صفوی بکار گیری شیوه فحاشی همچنان ادامه پیدا کرد و پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی “دشمن” کلید واژه و “دشنام” شیوه تغییر ناپذیر این نظام در تعامل با موافق و مخالف گردید.
فحاشی و دشنام گویی نخستین مرحله از اجرای استراتژی «النصر بالرعب» است که پس از استقرار نظام اسلامی علیه بسیاری از فرهیختگان و دانشوران نظیر مهندس بازرگان، مهندس سحابی، دکتر ملکی، دکتر نورعلی تابنده، علی اصغر صدر حاج سید جوادی، دکتر سامی، داریوش فروهر و بسیاری دیگر و حتی بسیاری از خودی ها نظیر آیت الله شریعتمداری، آیت الله لاهوتی، آیت الله منتظری، آیت الله قمی، آیت الله صانعی، آیت الله بیات زنجانی و این اوخر آیت الله کروبی و نیز مهندس موسوی بکار گرفته شد.
بنابراین آشکار می گردد فحاشی به بهانه دفاع از کسی که مخالف فحاشی تاکتیک نخ نمای حکومت های لومپن پرور در راستای سرکوب آزادیها و ارزشهای مدنی و رواج خرافه و فساد می باشد.
بر این اساس کسانی که به بهانه واهی دفاع از درویشی به دراویش اهانت و فحاشی می کنند بی شک مصداق آیه ۹۴ سوره نساء می باشد که می فرماید :
«…..وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقَى إِلَیْکُمُ السَّلَامَ لَسْتَ مُؤْمِنًا تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَیَاهِ الدنیا…..»
یعنی بخاطر کسب این جهان فانی به کسانی که به شما درود می فرستند نگویید که شما مومن نیستید ….
اکنون که بیانیه پافشاری بر فحاشی و سبّ توسط یک فرد فحاش در فضای مجازی منتشر شده و این شخص، فحاشی های خودش را به حمایت از رئیس فعلی دراویش گنابادی منتسب کرده است شایسته میباشد که رئیس درویش های گنابادی صریحا در قبال این فرد و وضعیت بوجود آمده، قاطعانه و بطور شفاف اعلام موضع نمایند.
به قلم: یحیی خوشمرام
Voir cette publication sur Instagram