به یاد آورید قرآنهای بر سر نیزه را ؛ بقلم امجد

۸۴۹

زمانی که برق تیغ حضرت علی در دست مالِک اَشتَر خواب را بر ظالمین حرام کرده بود.

به یاد ارید زمانی را که تیغ تیز حضرت علی در دست مالک اشتر بر گلوی ظالمین سنگینی میکرد.

اری ان زمان بود که قرانها بر سر نیزه رفت

شیاطین تا قبل از ان روز, هر حیله ای که در کارگاه معاویه و عمرو بن عاص بود به کار می بردند برای سرکوب مومنین.

تا قبل از ان روز, تا میتوانستند در شب تاریک خود ساخته, اسبان سرکش خود را بر پیکر خونین مومنین که تنها جرمشان عشق به علی ولی بود میتازاندند.

ولی چنان چه باطن علی بر ظلمات انها نور افکند و شب سیاهشان را که بر مردمان بیگناه تحمیل کرده بودند شکافت,ان روز بود کیسه خدعه خود را خالی دیدند، اری ان زمان بود که قرانها بر نیزه کردند و گفتند ما همه برادر و خواهریم، دشمنی چرا؟

و فراموش کردند گروهی از یاران علی که دشمنی را علی و مالک اشتر اغاز نکردند بلکه معاویه و عمرو بن عاص بودند که تفرقه و دودستگی و دشمنی انداختند و در اتشی که به پا کردند مومنین را میسوزاندند.

اری به یاد ارید روزی را که قرانها بر سر نیزه شد و یاران حضرت علی در لحظه پیروزی ان حضرت را وادار به عقب‌نشینی کردند. زمانی که یاران ناباب, حضرت علی را بر خلاف خواسته قلبی خود وادار کردند که دستور عقب نشینی به مالک اشتر دهد.

تا به حال فکر کردید که چه میشد اگر یاران ان حضرت همراه با خیانتکاران نمیشدند و نظر بر دل مولای خود میکردند؟

یا تا به حال فکر کردید که چه میشد اگر مالک اشتر ان سردار بزرگوار، بر فرمان قلبی علی به راه خود میشتافت؟ بجای ان که به فرمان صوری ان حضرت که گروهی خیانتکار او را مجبور به ان کردند شمشیر قلاف میکرد؟

مالک اشتر معاویه را شکست میداد، علی عدالت را بر پا میکرد و حسن ان سرزمین عدالت را شخم میزد، و حسین بذر می پاشید و قلوب مومنین را ابیاری میکرد تا درختی تنومند شود و بنی آدم از میوه های ان درخت چنان تبدیل به موجوداتی روحانی میشدند که خداوند در بطن آفرینش برای آنها مقرر کرده بود.

اری، به یاد ارید روزی را که قران ها بر سر نیزه رفت تا سرهای حسین و یارانش را روزی بر سر نیزه کنند.

شک نکنید, ان روزی که قرانها به فریب بر سر نیزه میرود تا مومنین را از دفاع و مبارزه باز دارند، همانا عاشورا و کربلایی در راه است که سر حسین و یارانش را بر نیزه کنند.

کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا

به یاد ارید و عبرت بگیرید، و ایندگان را داغدار نکنید چنان چه ما را فریفتگان قرانهای بر سر نیزه به داغ حسین نشاندند.

معاشران ز حریف شبانه یاد آرید
حقوق بندگی مخلصانه یاد آرید
به وقت سرخوشی از آه و ناله عشاق
به صوت و نغمه چنگ و چغانه یاد آرید

بنده را از مولافروش تا مولازاده قلابی و صدها فحش دیگر خطاب کردند و میکنند ولی این حقیر گناهکار از عزیزانی که دل به مولا دادند فقط یک سوال دارم، از شما میپرسم، تا کی کند سیاهی چندین دراز دستی؟ تا کی؟

کلب استان مولا
امجد همجد

نظرات طرح شده در این یادداشت الزاماً بازتاب دیدگاه اینفوصوفی نیست.